بوژیدار رادوشویچ، دروازه‌بان کروات تیم پرسپولیس که در دیدار مقابل مس رفسنجان نخستین بازی خودش را در لیگ بیستم انجام داد، از شرایط این تیم و بازی مقابل پیکان و حضور احتمالی حامد لک در این بازی با ما به گفت‌وگو نشست و به سؤالات ما پاسخ داد.

از بازیت مقابل مس رفسنجان شروع کنیم، دیداری که البته خیلی هم دروازه‌ات تهدید نشد و بالاخره فرصت بازی پیدا

 کردی؟

من بازیکن حرفه‌ای هستم و در هر حال یاد گرفته‌ام که تابع تصمیم کادر فنی تیمم باشم. به همین دلیل سرمربی پرسپولیس هر تصمیمی بگیرد من تابع آن هستم و این موضوع مورد تأیید و احترام من است. در بازی با مس رفسنجان هم نوبت بازی به من رسید و خوشحالم که موفق شدیم حریف خودمان را شکست دهیم و یک گام اساسی به صدر جدول نزدیک شویم.

اما در بازی مقابل پیکان به احتمال زیاد باز هم حامد لک دروازه‌بان پرسپولیس خواهد بود.

من با حامد لک هیچ مشکلی ندارم و به تصمیم سرمربی تیم احترام می‌گذارم. بالاخره هر بازیکنی تلاش خودش را در تمرینات انجام می‌دهد اما تصمیم آخر به عهده سرمربی تیم است. من هم تمام تلاشم را انجام می‌دهم اما به هر حال هر تصمیمی که سرمربی تیم بگیرد تابع آن خواهم بود.  در مقابل پیکان هم هدف ما کسب سه امتیاز خواهد بود و با برنامه‌های کادر فنی‌مان برای عملی ساختن خواسته‌مان تلاش خواهیم کرد.

این وفاداری و حرفه‌ای بودن تو مورد توجه بعضی از کارشناسان و هواداران تیم هم قرار گرفته.

بدون تعارف باید بگویم پرسپولیس و هوادارانش عشق من هستند و همه می‌دانند که چقدر تیمم را دوست دارم و به آن و هوادارانش عشق می‌ورزم و هر زمانی هم که به میدان رفتم سعی کردم به بهترین شکل ممکن وظیفه‌ام را انجام دهم.

دو بازی حساس تا پایان نیم فصل اول مقابل پیکان و گل‌گهر در پیش دارید، فکر می‌کنی قادر به گرفتن شش امتیاز هستید که با صدرنشینی به استقبال نیم فصل دوم بروید؟

من برای همه حریفان احترام زیادی قایل هستم اما فکر می‌کنم شخصیت بردن و پیروزی و قهرمانی در تیم ما جا افتاده است و بازیکنان تیم ما هم برگرفته از این موضوع همواره بهترین تلاش خودشان را انجام داده و بهترین نتایج را گرفته‌اند به همین دلیل هم من فکر می‌کنم شانس خیلی زیادی برای گرفتن امتیازات پیش رو داریم و البته در این خصوص بازی به بازی پیش می‌رویم و حتماً قدر تک تک امتیازهای پیش رو را می‌دانیم و بخش خاصی از هدفمان هم این است که با بیشترین امتیاز و صدرنشینی نیم فصل اول را به پایان ببریم.

اما امسال مدعیان قهرمانی خیلی سرسخت به دنبال کسب عنوان قهرمانی هستند و به نظر کارتان برای کسب قهرمانی پنجم سخت‌تر است.

من برای حریفان ارزش خاصی قایل هستم اما با این وجود می‌گویم پرسپولیس باز هم شانس اول قهرمانی است و ما حتماً تلاش می‌کنیم که پنجمین قهرمانی متوالی را کسب کنیم و باز هم با هوادارانمان شادی‌مان را تقسیم کنیم.

مشکلات مالی‌ات با باشگاه حل شد؟

مشکل خاصی نبود و با باشگاه صحبت‌های خوبی داشتم و مشکل خاصی باقی نمانده است.

 

پرسپولیس بعد از سه برد متوالی و رسیدن به دو قدمی صدر دنبال ادامه روندی است که آنها را بیشتر از همیشه شبیه خودشان می‌کند. هر چند بردهای پرسپولیس همگی اقتصادی و خیلی سخت به دست آمده اما این تیم را به شخصیت چهار فصل اخیرش شبیه‌تر کرده است و حالا با اعتماد به نفس و روحیه ناشی از همین شرایط تیم یحیی می‌تواند به پیروزی دیگری فکر کند بخصوص که بازی در ورزشگاه آزادی انجام می‌شود و مشکل بیرونی هم برای تیم ایجاد نشده که شرایط فنی پرسپولیس را تحت تأثیر خودش قرار دهد.

بازی با پیکان اما برای پرسپولیس راحت نیست همانطور که مصاف با مس رفسنجان، ماشین سازی و آلومینیوم اراک راحت نبود. تیم تارتار با وجود نوسانی که داشته نتایج نسبتاً خوبی گرفته و با اینکه در نیمه پایینی جدول جا دارد اما تنها دو امتیاز کمتر از فولاد رده پنجمی جمع کرده است و با یک برد می‌تواند نیم فصلش را رویایی تمام کند.

تیم تارتار در هشت بازی اخیر سه باخت مقابل تراکتور، سپاهان و مس رفسنجان داشته و با اینکه در دو مسابقه اخیرش تن به تساوی داده اما بردهای روحیه‌بخشی نیز مقابل حریفانش به دست آورده است.

در بازی‌های اخیر این تیم آنچه بولد شده، قدرت اوت‌انداز پیکان بوده که تبدیل به مهم‌ترین ابزار این تیم برای شکست رقبا و امتیاز گرفتن از آنها شده است. در واقع تارتار دوباره با اتکا به آرپی‌جی‌زن خود وارد این میدان بزرگ می‌شود و دنبال ضربه زدن به خط دفاع پرسپولیس است اما تانک زرهی یحیی که دوباره راه افتاده و نمی‌خواهد متوقف شود آنقدر مجهز هست که از این اسلحه رونمایی شده توسط تیم همشهری نترسد و دنبال برتری مقابل دوندگی و بازی فشرده تیم تارتار باشد.

پرسپولیس برای این مسابقه باز هم حسین کنعانی‌زادگان را در اختیار ندارد اما انگار با این کمبود خیلی خوب کنار آمده اما پیکان بدون محمد نوری، محمد ابراهیمی و سامان فلاح به مصاف پرسپولیس خواهد رفت که غیر از فلاح دو بازیکن دیگر در سه بازی اخیر تیم‌شان یا بازی نکرده‌اند یا ذخیره بوده‌اند.

 

 

آنچه در پایان نیم‌فصل اول برای استقلال روشن شد، برای بسیاری دیگر از روز اول انتخاب محمود فکری، از روز روشن‌تر بود.

محمود فکری در آخرین پرده از نیم فصل اول، کوشش کرد تا نشان دهد حتی ویژگی‌های پستی را که یک عمر در آن بازی کرده، نمی‌شناسد. حیرت‌آور است که پست هافبک دفاعی یا هافبک‌های دفاعی در استقلال به بازیکنی سپرده شود که یا در موقعیت عقب بودن ۲ بر صفر پی در پی پاس به عقب می‌دهد یا توپ لو می‌دهد و یا بازیکن پا به توپ حریف را اسکورت می‌کند.

محمد تقوی از لندن دستور تعویض درست داد، محمود فکری از چند متری زمین نمی‌دانست وسط زمین بر تیمش چه می‌گذرد.

محمود فکری به لطف صدرنشینی‌های موقت استقلال همواره سعی می‌کرد به منتقدان کیفیت فوتبالش پاسخ‌های بیراه بدهد اما فوتبال همیشه همینطور است که در یک دوره کاری تکلیف را روشن می‌کند، مثل دیروز در اصفهان که تکلیف کیفیت فنی استقلال در پایان نیم‌فصل روشن شد.

سپاهان همان تیمی بود که استقلال برای فهمیدن جایگاه فنی‌اش به آن نیاز داشت. باشگاه استقلال چشم بسته بود یا خود را به ندیدن و نخواندن و نشنیدن می‌زد اما سپاهان بلد بود همه چیز را واضح و شفاف درباره کیفیت فوتبال استقلال با همه در لیگ برتر در میان بگذارد.

استقلال فقط مقابل سپاهان نباخت، بلکه نشان داد برای بردن ایده‌ای ندارد و برای باختن اما هر کاری را می‌تواند انجام دهد، از مهره‌چینی بی‌معنا تا سردرگمی در جریان بازی و تعویض‌های بی‌ثمر. استقلال نه تنها در بازی کنش‌گر نیست، بلکه حتی واکنش‌هایش بر علیه خودش است و این برای از کف رفتن همان صدرنشینی موقت کافی بود.

در استقلال کیفیت مربیگری به حدی رسیده که بازیکنان در میدان را تحت فرمان یا تحت تأثیر کادر فنی و ایده‌هایش نمی‌بینید. در این زمینه فاصله عمیقی بین نیم‌فصل اول و حتی نیم‌فصل دوم فصل گذشته با نیم‌فصل اول فصل جاری در استقلال می‌بینیم. این فاصله عمیق الزاماً نباید به نتایج بسیار متفاوتی منجر شود اما فاصله فارغ از هر نتیجه‌ای پیدا است. در تیم استراماچونی و حتی در تیم فرهاد مجیدی، بازیکنان تحت تأثیر مربی بودند. بازیکنان استقلال در این فصل اما هرگز تحت تأثیر مربی خود نیستند. این تأثیرگذاری با داد و هوار بر سر دیاباته یا تضاد با میلیچ به دست نمی‌آید. این برای استقلال بدترین خبر است، البته اگر کسی در باشگاه استقلال اهل دریافت این خبرها از دل بازی تیم باشد.

تکرار حرف‌هایی شبیه اینکه استقلال بهترین یا استقلالی‌ترین کادر فنی را در اختیار دارد، هم از روز اول خریداری نداشت و هم حالا اعتباری ندارد. مربیان اعتبار فنی را در زمین مسابقه و با فوتبالی که ارائه می‌دهند به دست می‌آورند، نه با ادعاهایی که کاربردی جز وقت خریدن در پاسخ به انتقادات ندارند.

استقلال فقط صدرنشینی نیم‌فصل را از دست نداده است بلکه در آخرین بازی نیم‌فصل تصویری واقعی از خود ارائه کرد تا نشان دهد هر چیز دیگری را در میدان می‌تواند از دست بدهد و برای به دست آورن برنامه‌ای ندارد. مسأله استقلال از دست دادن صدرنشینی موقت در نیم‌فصل نیست، مسأله نیمه‌کاره ماندن کنفرانس مطبوعاتی فکری پس از بازی با سپاهان نیست، بلکه مسأله این است که فکری در مقابل مسائل تیمش، به خود بی‌پاسخ مانده است.

 

 

مجریان لیگ برتر فوتبال کشور درصدد برگزاری هر چه فشرده‌تر هفته‌های باقی مانده از دوره بیستم این رقابت‌ها هستند و البته چاره‌ای هم جز این ندارند.

15 هفته باقی‌مانده از این لیگ به اضافه برگزاری مرحله گروهی فصل جدید لیگ قهرمانان آسیا در فروردین و اردیبهشت 1400 به طور مجتمع در یک کشور و لزوم تدارک برای دیدارهای تیم ملی با چهار حریفش در ادامه پیکارهای انتخابی جام جهانی 2022 که این نیز بهار پیش‌رو را در بر می‌گیرد بدین معنا است که اولاً بهار بسیار پرمسابقه و سرشار از ترافیکی را پیش‌رو داریم و دوماً اگر برگزارکنندگان لیگ برتر هرچه سریع‌تر به سراشیبی این مسابقه‌‌ها و هفته‌های پایانی آن نرسند و تهدیدهای زمانی موجود را خنثی نکنند شاید شرایط ویژه اردیبهشت و خرداد 1400 آنها و کل فوتبال ما را فلج کند و به همه عناصر این ورزش لطماتی اساسی وارد سازد.

پیرو همین مسأله است که فدراسیون اصرار به برپایی سه هفته نخست از دور برگشت لیگ در اسفندماه را دارد تا زمانی که به تعطیلی اجتناب‌ناپذیر اواخر این ماه و ایام عید نوروز می‌رسیم نه 15 هفته بلکه حداکثر 12 هفته از مسابقات برای بهار 1400 باقی مانده باشد. طرح جبرانی و تسریع‌کننده دیگر سران لیگ شروع مجدد این رقابت‌ها از حدود 10 فروردین است و در همین راستا امید می‌رود که قبل از شروع حضور چهار نماینده ایران در لیگ قهرمانان آسیای 2021 چیزی حدود 21 تا 22 هفته از مسابقه‌های لیگ سپری شده باشد و دیدارهای 8 تا 9 هفته بعدی نیز به شکلی سازماندهی و اجرا خواهند شد که دیدارهای تیم‌های غایب در رقابت‌های آسیایی طبق جدول و برنامه‌های موجود حتی‌المقدور برگزار شوند و برای چهار نماینده آسیایی‌مان نیز در هر فرصت ممکن دیدارهای عقب ‌افتاده‌شان برنامه‌ریزی و به اجرا درآید. نوع و زمان برگزاری چهار بازی تیم ملی مقابل رقبایش در گروه سوم از مرحله دوم انتخابی جام جهانی 2022 هم در برنامه‌ریزی لیگ دخیل خواهد بود و چنانچه برنامه‌های موجود تغییر یابد و ایران و حریفانش را به یکسری مسابقه مجتمع در یک کشور منطقه وادار سازند که شایعات آن فراوان شنیده می‌شود، تاریخ انجام آن قطعاً تاریخ لیگ داخلی ما را متأثر از خویش خواهد ساخت و این تأثیرپذیری زمانی به اوج خواهد رسید که پیکارهای مجتمع مورد بحث برای اردیبهشت ماه 1400 در نظر گرفته شود و اگر به خردادماه نیز موکول گردد این تأثیرگذاری به گونه‌ای بر لیگ داخلی ما محسوس خواهد بود زیرا دیدارهای عقب ‌افتاده نمایندگان ایران در لیگ قهرمانان آسیا را با موارد بازدارنده دیگری همراه می‌سازند و انباشت این مسابقات، پایان یافتن لیگ در اولین فرصت ممکن را دشوار و دشوارتر خواهند کرد.

در چنین شرایطی تعداد نابرابر بازی‌های تیم‌های لیگ داخلی که محصول حضورهای مکرر و اجباری نمایندگان ما در لیگ قهرمانان قاره است تصویر مبهمی را از شرایط جدول و شانس قهرمانی و احتمال سقوط تیم‌ها ترسیم خواهد کرد و بررسی و محک زدن هر رویداد و پیش‌بینی فرجام نهایی تیم‌ها را تقریباً غیرممکن خواهد کرد.

برای فدراسیون فوتبال که قرار است در انتخابات جدید اسفندماه خویش تجدید سازمان یابد و مسئولان تازه‌ای را در رأس خود ببیند و سازمان لیگ که نمی‌تواند از این تغییر پرسنل تأثیر نپذیرد، این موارد و جا دادن ده‌ها مسابقه مهم داخلی و خارجی در یک محدوده زمانی کوچک یک تست شاق و چالش جانکاه خواهد بود و البته مسأله‌ای است که نشان می‌دهد بافت و ماهیت مدیران جدید این ورزش به چه حد و حدودی می‌رسد و تا چه میزان برای رفع این چالش‌ها توان دارند.

 

تیم‌های نساجی و گل‌گهر در شرایطی به مصاف هم رفتند که تیم کرمانی از مهرداد بشاگردی در ترکیبش به عنوان دروازه‌بان استفاده می‌کند.  با احتساب بازی دیروز این برای سومین‌بار پیاپی است که گل‌گهری‌ها از علیرضا حقیقی در ترکیب‌شان استفاده نمی‌کنند اما در این بازی نام حقیقی حتی در لیست 20 نفره گل‌گهری‌ها هم نبود. حقیقی حتی با وجود این قضیه که نیمکت‌نشین شده بود با تیم تمرین می‌کرد اما هفته گذشته در تمرینات با یکی از اعضای تیم به اختلاف می‌خورد و با تصمیم کادر فنی و سرپرست تیم در اختیار باشگاه قرار می‌گیرد.  با توجه به قرار نگرفتن حقیقی در لیست 20 نفره گل‌گهری‌ها، این دروازه‌بان از سوی کادر فنی در اختیار باشگاه قرار گرفته است.

 

فکری هشدارها را جدی نگرفت

 

 

 

 

بایرن مونیخ قهرمان جام جهانی باشگاه‌ها شد و توانست شش‌گانه را فتح کند. آنها دومین تیم تاریخ هستند که به این دستاورد می‌رسند، پس از بارسلونای اسطوره‌ای پپ گواردیولا در سال 2009.

گواردیولا بلافاصله به بایرن تبریک گفت، تیمی که در سال‌های 2013 تا 2016 هدایتش را برعهده داشت. البته او به شوخی هانس دیتر فلیک، مربی بایرن را به چالش کشید و گفت که خوب است دو تیم بارسلونای 2009 و بایرن 2021 مقابل هم قرار بگیرند تا یک بار برای همیشه مشخص شود که کدام بهترین تیم تاریخ است.

گواردیولا در پیامی ویدئویی در توییتر گفت: «می‌خواهم به هانسی تبریک بگویم که دومین تیمی را دارد که شش قهرمانی پیاپی در یک فصل کسب می‌کند. پیش از تو یک تیم دیگر به اسم بارسلونا این کار را کرده. پس موافقی که من مسی و بقیه را بیاورم تا برای هفتمین قهرمانی مسابقه بدهیم؟ فقط بگو کجا تا بیاییم!»

متأسفانه چنین دیدار کلاسیکی را نمی‌توان برگزار کرد، چرا که بسیاری از بازیکنان تیم تاریخی گواردیولا بازنشسته شده‌اند اما سایت گل لیست بازیکنان دو تیم را با هم مقایسه کرده تا مشخص شود کدام تیم از نظر نفرات بهتر است.

 

ترکیب‌ دو تیم

 دروازه‌بان:   

ویکتور والدس و مانوئل نویر

هر دو نفر نقش سوییپر- دروازه‌بان را داشتند و هرچند والدس گزینه مناسبی برای سبک بارسلونا بود، در این زمینه رأی ما کاملاً آشکار است. مانوئل نویر کاری که والدس انجام داد را ادامه داد و هر دو نفر این نقش را به حد کمال رساندند اما نویر آلمانی یکی از معدود دروازه‌بانانی است که بازی‌هایش بسیار تماشایی است.

رأی ما: نویر (بارسلونا صفر – بایرن یک)

 

 

خط دفاعی: 

دنی آلوز و بنجامین پاوار

مدافع راست بایرن بود که گل قهرمانی این تیم در جام جهانی باشگاه‌ها را زد اما این مدافع فرانسوی در فینال لیگ قهرمانان ذخیره یاشوا کیمیش بود و به هیچ وجه قابل قیاس با دنی آلوز، مدافع پرانرژی برزیلی نیست.

آلوز ماشین پاس گل بارسلونا بود و بارسا هنوز نتوانسته جای خالی او را پر کند. او هماهنگی ویژه‌ای با لیونل مسی داشت.

رأی ما: آلوز (یک- یک)

 

کارلس پویول و ژروم بواتنگ

پویول رهبر و ستون خط دفاعی بارسلونا بود. او قلب شیر تیم گواردیولا بود. بواتنگ پس از آنکه مسی در سال 2015 نابودش کرد و البته پس از آنکه نیکو کواچ او را در سال 2019 عملاً کنار گذاشت، توانست خود را به شکلی عالی احیا کند اما «کاپیتان ابدی» بارسلونا در نبرد بین این دو نفر پیروز می‌شود.

رأی ما: پویول (2- یک به نفع بارسلونا)

 

جرارد پیکه و داوید آلابا

پیکه در دوران جوانی بود و بازگشتی پرشکوه از منچستر یونایتد داشت اما آلابا بازیکنی در اوج است و در بایرن مونیخ نقشی حیاتی داشته است. او که به پست مدافع میانی رفته، در فینال لیگ قهرمانان درخشان بود و توانست نیمار و کیلیان امباپه را مهار کند. آلابا گل اول فینال جام حذفی آلمان مقابل بایر لورکوزن را هم زد.

رأی ما: آلابا (2-2)

 

اریک آبیدال و آلفونسو دیویس

آبیدال اسطوره بارسلونا است و زیر نظر گواردیولا بسیار پیشرفت کرد اما او در هر دو فینال جام حذفی و لیگ قهرمانان به دلیل محرومیت غایب بود. دیویس در فصل 20-2019 کابوس مدافعان رقیب بود، هرچند که در این فصل افت کرده است اما اگر او در اوج باشد، مانند بازی 8-2 مقابل بارسلونا، مهارنشدنی است.

رأی ما: دیویس (3-2 به سود بایرن)

 

 

خط میانی: 

سرخیو بوسکتس و یاشوا کیمیش

اینکه بوسکتس توانست یحیی توره را از پست هافبک دفاعی بارسلونا کنار بزند خودش گویای همه چیز است. این بازیکن اهل ساحل عاج در پست‌های دیگر برای کاتالان‌ها همچنان نقش مهمی داشت، از جمله در پست مدافع میانی اما تیکی‌تاکای گواردیولا وابسته به گردش توپ از سوی بوسکتس بود.

کیمیش از بایرن یکی از قدر‌ترین بازیکنان فوتبال مدرن است. او نه‌ تنها بسیار سخت تلاش می‌کند، بلکه هوش تاکتیکی و انعطاف‌پذیری بالایش باعث شده از یک مدافع کناری تبدیل به یکی از بهترین هافبک‌های دنیا شود اما بوسکتس در این نبرد با فاصله‌ای اندک پیروز می‌شود.

رأی ما: بوسکتس (3-3)

 

ژاوی و لئون گورتزکا/تیاگو

دو هافبک کاملاً متفاوت که هر دو برای تیم‌هایشان حیاتی بودند. لئون گورتزکا هافبکی قدرتمند است که فاصله دو محوطه جریمه را پوشش می‌دهد. او در برد سوپرجام مقابل سویا گل زد و در بازپس‌گیری توپ از رقیبان به بایرن کمک می‌کند. او در ترکیب بایرن بهتر از تیاگو است که در دوران حضور در باواریا نقش مهمی داشت اما راهی لیورپول شده و بایرن بدون او شش‌گانه را فتح کرده است.

تیاگو بارسلونا را ترک کرد چرا که به هیچ وجه نمی‌توانست ژاوی را کنار بزند. ژاوی در فصل 09-2008 توانست 25 پاس گل بدهد. هرچند مسی ستاره و چهره اصلی تیم بود اما بدون مغز فوتبالی ژاوی، بارسلونا به اینجا نمی‌رسید. او ضرباهنگ بازی بارسلونا را تنظیم می‌کرد و باعث می‌شد بتوانند از ابتدا تا انتها حاکم میدان باشند.

هرچند گورتزکا را به تیاگو ترجیح می‌دهیم اما ژاوی از هر دو نفر بهتر است.

رأی ما: ژاوی (4-3 به سود بارسا)

 

آندرس اینیستا و توماس مولر

مولر پس از افت نگران‌کننده بعد از جام جهانی 2018، در فصل 20-2019 توانست به اوج برگردد و کمک کند بایرن تاریخ‌ساز شود. رائوم‌دویتر (به معنی فضایاب) زیر نظر فلیک احیا شد و اگر رقیب مستقیم او هر بازیکن دیگری به جز اینیستا بود، او را انتخاب می‌کردیم.

عملکرد این بازیکن اسپانیایی را نمی‌توان در آمار گل و پاس گل نشان داد، هرچند که او گل حیاتی بارسا مقابل چلسی را در دقیقه 93 زد و بارسلونا را به فینال لیگ قهرمانان رساند.

 اینیستا بازیکنی بود که راه حل‌ها را برای بارسلونا پیدا می‌کرد، همیشه می‌توانست در فضاهای محدود توپ را نگه دارد و حمل کند و مسی، ساموئل اتوئو و تیری آنری را راه می‌انداخت تا آتش به پا کنند.

رأی ما: اینیستا (5-3 به سود بارسا)

 

 

مهاجم:  

لیونل مسی و سرژ گنابری

گنابری با سرعتی فوق‌العاده دارد پیشرفت می‌کند و در فتح لیگ قهرمانان به دست بایرن نقشی کلیدی داشت. او در تمامی رقابت‌ها 23 گل زد که دو گل در نیمه‌نهایی لیگ قهرمانان برابر لیون بود اما وقتی بهترین بازیکن تاریخ در اوج باشد، هیچ‌کس را نمی‌توان با او مقایسه کرد. مسی در فینال لیگ قهرمانان گلزنی کرد و کمک کرد بارسلونا منچستر یونایتد را در رم دو بر صفر ببرد. او در برد چهار بر یک در فینال جام حذفی برابر اتلتیک بیلبائو هم گل زد اما شاید بهترین بازی او در این دوران برد 6-2 مقابل رئال مادرید در سانتیاگو برنابئو بود، جایی که برای اولین بار در پست شماره 9 کاذب بازی کرد.

رأی ما: مسی (6-3 به سود بارسا)

 

ساموئل اتوئو و روبرت لواندوفسکی

اتوئو در فینال لیگ قهرمانان در سال 2009 گل زد و با 30 گل، چهره‌ای کلیدی برای کاتالان‌ها بود اما گواردیولا او را بازیکن مازاد تشخیص داد و در تابستان به فروش رساند و به این ترتیب او در فتح جام جهانی باشگاه‌ها حضور نداشت.

لواندوفسکی ستاره بی چون و چرای بایرن است. او در قهرمانی تیمش در بوندس‌لیگا 34 گل به ثمر رساند و در لیگ قهرمانان در تنها 10 بازی، 15 گل زد. او به شکلی بی‌رحمانه دستش از توپ طلا دور ماند، چرا که این مراسم به دلیل همه‌گیری ویروس کرونا برگزار نشد.

رأی ما: لواندوفسکی (6-4 به سود بارسا)

 تیری آنری و کینگزلی کومان

بهترین روزهای تیری آنری بدون شک در آرسنال بود اما این بازیکن فرانسوی در شش‌گانه بارسا هم نقشی کلیدی داشت و در تمامی رقابت‌ها 26 گل زد. کومان در فینال لیگ قهرمانان تنها گل بازی را زد اما به اندازه هموطنش استمرار و ثبات نداشته است.

رأی ما: آنری (7-4 به سود بارسا)

 

 

نیمکت ذخیره:

بارسلونا: یحیی توره، بویان، رافا مارکس، سیدو کیتا، زلاتان ابراهیموویچ، پدرو، خوسه پینتو

بایرن: تیاگو آلکانتارا، ایوان پریشیچ، کورنتن تولیسو، لوکاس هرناندز، خاوی مارتینس، فیلیپه کوتینیو، سون اولریش

بارسلونا بیش از بایرن مونیخ به همه بازیکنانش متکی بود و یحیی توره، سیدو کیتا و پدرو بازیکنانی کلیدی در فتح شش‌گانه بودند اما تیم اصلی بایرن فاصله قابل توجهی با ذخیره‌هایش دارد و تنها تیاگو در فصلی که گذشت واقعاً استمرار داشت.

رأی ما: بارسا (8-4)

 

 

مربی: 

پپ گواردیولا و هانسی فلیک

فلیک قرار بود تنها کشتی بایرن را پس از جدایی نیکو کواچ به ساحل آرامش برساند و باواریایی‌ها هم در آن هنگام در شرایط بحرانی بودند اما فلیک دستاوردهای بسیار بیشتری داشت. این مربی موقت تبدیل به قهرمان بایرن شد. بایرن با او درخشان، پرفشار و با پرس بالا بازی می‌کند و با گذارهای سریع از دفاع به حمله، رقیبان را در هم می‌کوبد. فلیک همچنین کمک کرد ستارگانی مانند نویر و مولر به اوج برگردند و این اصلاً دستاورد کمی برای مربی نیست که در اولین فصل سرمربیگری در بوندس‌لیگا بود.

اما در سمت دیگر، گواردیولا فوتبال جهان را برای همیشه تغییر داد. تیکی‌تاکا را همیشه با این مربی کاتالان به خاطر خواهند آورد. نوآوری‌های گواردیولا در فوتبال مدرن پرشمار است و با سیستم او بود که اسپانیا فاتح جام جهانی 2010 شد. هرچند فوتبال از آن هنگام تاکنون پیشرفت کرده و مالکیت توپ با محکم بازی کردن و بازی مستقیم ترکیب شده اما فوتبال امروز بدون گواردیولا به اینجا نمی‌رسید. او تصمیماتی شجاعانه هم گرفت و رونالدینیو و دکو، دو اسطوره بارسا را کنار گذاشت.

البته این ربطی به این مطلب ندارد اما بازیکنانی مانند کیمیش به لطف حضور گواردیولا در بایرن به این سطح رسیدند.

رأی ما: گواردیولا

 

امتیاز نهایی: 

بارسلونا:  9 

 بایرن مونیخ: 4

 

آرای مجمع فدراسیون فوتبال در انتخابات پیش‌رو به‌طور کلی به چند بخش اصلی تقسیم می‌شوند. 32 رأی هیأت‌های فوتبال استان‌ها در این انتخابات خواه‌ناخواه نقش تعیین‌کننده‌ای به هیأت‌های فوتبال می‌بخشد، به‌طوری که می‌توان گفت این بخش از مجمع 35درصد از آرای کل را به خود اختصاص می‌دهد که این سهم کمی نیست. بعد از هیأت‌ها، باشگاه‌های فوتبال و بعد بازیکنان و کاپیتان‌های تیم‌های مختلف هستند که می‌توانند رأی مجمع را به سمت دیگری بکشانند. اطلاع از جهت‌گیری‌ هر یک از این گروه‌ها می‌تواند تا اندازه‌ای تکلیف نتیجه انتخابات را پیش از 10 اسفندماه مشخص کند؛ آن هم انتخاباتی که معادلاتش به‌قدری پیچیده شده که بعید است نتیجه آن تا پیش از روز انتخابات مشخص باشد.

برگزاری جلسات متعدد و هفتگی هیأت‌های فوتبال استان‌ها نشان می‌دهد هیأت‌ها مذاکرات و بررسی‌های جدی و رسمی خود را برای انتخاب کاندیدای مدنظر خود شروع کرده‌اند. همین هیأت‌های فوتبال اما به چند بخش مختلف تقسیم شده‌اند که هر یک از این بخش‌ها در تفکر و معیار انتخاب با یکدیگر متفاوت هستند. بر همین اساس هر هیأت با هم‌فکرهای خود متحد شده و جلسات هفتگی‌شان را برای بررسی گزینه‌های انتخاباتی برگزار می‌کنند. به‌عنوان مثال یکی از این جمع‌ها، نام شمال‌غرب را بر خود گذاشته‌اند و هفته گذشته جلسه رایزنی خود را در اردبیل برگزار کردند. با این حال اما جلسه اخیر برخی دیگر از رؤسای هیأت‌های فوتبال در مشهد به‌مراتب بیشتر از جلسه اردبیل سروصدا کرده است.

حضور 10 رئیس هیأت فوتبال در مشهد و به دعوت رئیس هیأت فوتبال استان خراسان‌رضوی البته جلسه مهمی هم به حساب می‌آید، بخصوص که بر خلاف جلسه اردبیل، تنها رؤسای هیأت‌های فوتبال منطقه‌ای خاص در آن شرکت نکرده‌اند و حتی از استان‌های غربی و استان‌هایی با آرای بالا هم در این جلسه حضور داشته‌اند. حتی شنیده می‌شود یکی از جلسات همین گروه قرار است در استان کرمان برگزار شود که در انتخابات فدراسیون فوتبال 7 رأی دارد و بسیار تأثیرگذار است.

آنچه از موضع کلی هیأت‌ها برمی‌آید اما این است که فعالیت‌های حیدر بهاروند برای جلب رأی هیأت‌ها، به‌عنوان کسی که خود سال‌ها رئیس هیأت فوتبال بوده است، جواب داده است. او در شرایط نامساعد کرونایی مقابل ستاد مبارزه با کرونا ایستاد و به هر طریقی که بود انتخابات ریاست هیأت فوتبال استان مرکزی را برگزار کرد تا غفاری با بیش از 30 سال سابقه ریاست در هیأت‌ فوتبال، برای 4 سال دیگر هم در سمت خود ابقا شود. بهاروند همچنین شرایط بقای رؤسای دیگری را هم فراهم کرده و از مدت‌ها پیش به عناوین مختلفی به آنها فهمانده که هوای‌شان را دارد.

رؤسای هیأت‌ها اما با نامزدهای انتخاباتی دیگر، چنین رابطه‌ای را به هیچ عنوان ندارند. تعداد قابل توجهی از رؤسای هیأت‌های فوتبال به خاطر موضع بهاروند نسبت به برخی کاندیداها که توصیه‌هایی را پشت سر خود دارند، تمایلی برای رأی دادن به آنها ندارند. از طرفی از پیش از انتخابات مشخص بود مواضع بهاروند و عزیزی‌خادم شبیه به هم است و این را می‌شد از نحوه چینش نواب رئیس‌شان متوجه شد و همین که بهاروند عزیزی‌خادم را به‌عنوان گزینه مدنظر خود معرفی کند، مشخص است بسیاری از اعضای هیأت‌ها رأی خود را به نام او بنویسند، بخصوص که جدا از موضع بهاروند، حرف بسیاری از آنها این است که دیگر تمایلی به انتخاب رئیس توصیه‌شده برای فدراسیون فوتبال ندارند و صحبت‌هایی که درباره توصیه‌ای بودن برخی کاندیداها مطرح می‌شود، موضع‌گیری رؤسای هیأت‌های فوتبال را نسبت به آنها در پی داشته است. با این حال اما طبیعی است که هستند رؤسای فوتبالی که با کاندیداهایی جز کسانی که بهاروند با آنها موافق باشد، موافقند و تقابل آنها با سایر رؤسای هیأت‌ها در جلساتی که برگزار می‌شود، از همین منظر قابل توجه است. بدون شک آنچه در این جلسات برگزار می‌شود، در تعیین رئیس آینده فدراسیون فوتبال بسیار تأثیرگذار خواهد بود.

 

از یک هفته دیگر نقل و انتقالات زمستانی لیگ بیستم شروع می‌شود و پرسپولیس به‌عنوان مدافع عنوان قهرمانی حتماً در این پنجره دنبال تقویت خود و پوشش نقاط ضعفش خواهد رفت. در واقع اگر کل مبلغ بدهی به بودیمیر پرداخت و پنجره نقل و انتقالاتی باشگاه به موقع باز شود، پرسپولیس هم می‌تواند قرارداد مهدی ترابی را ثبت کند و از او بهره ببرد هم گزینه‌های دیگرش را به خدمت بگیرد و از بازی با سایپا روی آنها حساب کند.

کادر فنی پرسپولیس بعد از صید مهدی ترابی که قدم بزرگی برای تقویت تیم بود حالا دو گزینه دیگر مد نظر دارد؛ 1) مدافع میانی، 2) مهاجم نوک

 

قاسمی‌نژاد در فهرست یحیی نیست

طی روزهای اخیر صحبت‌هایی در خصوص علاقه‌مندی پرسپولیس به جذب مهاجمانی مثل حامد پاکدل، پیمان بابایی و امین قاسمی نژاد مطرح شد که از این جمع شایعه شد، بابایی گفته برای حضور در پرسپولیس برای فصل بعد موافقت باشگاهش را جلب کرده و خبری از حامد پاکدل نشد. در عین حال در فضای مجازی شایعه شد، امین قاسمی‌نژاد گلزن شاخص شهرخودرو رضایتنامه‌اش را از باشگاهش گرفته و مسیرش برای حضور در پرسپولیس هموار است.

با این حال دیروز کادر فنی پرسپولیس تأکید کرد قاسمی‌نژاد را با وجود توانایی‌های فنی‌اش نمی‌خواهد و اصلاً نام او در فهرست خریدهای زمستانی باشگاه نیست. مربیان پرسپولیس می‌گویند قاسمی نژاد در اصل یک وینگر چپ است و آنها در این منطقه احسان پهلوان، امید عالیشاه، وحید امیری و علی شجاعی را دارند و حتی می‌توانند از مهدی ترابی هم در این پست استفاده کنند. در واقع با اینکه امیری مهاجم شده و عالیشاه هم به خط حمله رفته اما در این پست کمبودی احساس نمی‌شود.

مربیان پرسپولیس معتقدند قاسمی‌نژاد با وجود گل‌های مهمی که برای تیمش زده، مهاجم نوک نیست و آنها به شدت دنبال مهاجم نوک می‌گردند تا مشکل گلزنی تیم‌شان را حل کنند.

برای پیدا کردن مهاجم نوک قابلی که در این شرایط به کار پرسپولیس بیاید و بتواند در لیگ قهرمانان آسیا و ادامه بازی‌های نیم فصل دوم زوج مناسبی برای عیسی آل کثیر باشد برای کادر فنی و باشگاه پرسپولیس بسیار دشوار است. آنها برای این پست یک گزینه مد نظر دارند اما جذب او کار سختی به نظر می‌رسد و تا این لحظه همه چیز در حد اما و اگر است.

نعمتی نشد، فرجی می‌شود؟

بعد از ترانسفر ایمان سلیمی به سوئد، پرسپولیس برای جذب مدافع میانی و پر کردن جای خالی شجاع دنبال علی نعمتی از شهرخودرو رفت و برای انتقال او حتی نامه رسمی هم به باشگاه مشهدی فرستاد اما شهرخودرو که شرایط خوبی ندارد با این انتقال مخالفت کرد و از پرسپولیس برای صدور رضایتنامه این مدافع 10میلیارد تومان خواست تا صراحتاً بگوید بازیکنش را به پرسپولیس نمی‌دهد.

حالا پرسپولیس روی فرشاد فرجی که قابلیت بازی در دفاع کناری و دفاع میانی را دارد، متمرکز شده و به نظر می‌رسد جذب این مدافع راحت‌تر باشد چرا که از قرارداد فرجی با شهرخودرو نیم فصل باقی مانده اما نعمتی سه سال با باشگاهش قرارداد دارد و اینطوری باشگاه مشهدی به فکر درآمدزایی از انتقال فرجی خواهد بود.

پرسپولیس برای این پست گزینه دیگری هم مد نظر دارد اما انتقال هر کدام از آنها دشواری‌های زیادی خواهد داشت. مثلاً علیرضا ابراهیمی مدافع گل گهر که اتفاقاً پرسپولیس اول فصل هم او را می‌خواست اما از تیم پولداری مثل گل‌گهر و مربی‌ مثل امیر قلعه نویی مگر می‌شود بازیکن گرفت؟ آن هم برای پرسپولیس؟

 

 

ایران ورزشی- ورود واکسن کرونا به کشور و موضوع اولویت‌بندی افرادی که باید در ابتدای فهرست دریافت‌کنندگان واکسن باشند، این سؤال را به وجود آورده که ورزشکاران چه زمانی واکسینه می‌شوند؛ بخصوص آنهایی که المپیک و پارالمپیک توکیو را در پیش دارند؟

ابتدا کمیته برگزاری بازی‌های توکیو اعلام کرد که واکسیناسیون ورزشکاران و میهمانان ژاپن الزامی است و به همین خاطر این موضوع باید در اولویت قرار می‌گرفت اما همین چند وقت پیش نامه‌ای از کمیته بین‌المللی المپیک به کمیته‌های ملی المپیک کشورها ارسال شد مبنی بر اینکه واکسیناسیون ورزشکاران الزامی نیست چون در هیچ جای دنیا این موضوع اجباری نشده است. با این حال با توجه به خطراتی که سفرهای پی در پی برای ورزشکاران و کادر همراه‌شان دارد، بعید است ورزشکاری باشد که نخواهد در مقابل ویروس کرونا واکسینه شود. ضمن اینکه مسئولان ورزش در دو بخش وزارت ورزش و کمیته ملی المپیک هم نمی‌خواهند ریسک کنند و بنا دارند هر طور شده، مقدمات واکسیناسیون ملی‌پوشان را فراهم کنند.

 

صالحی امیری: می‌خواهیم ورزشکاران

 در اولویت باشند

درخواست 20 هزار دوز واکسن را داریم

رضا صالحی امیری، رئیس کمیته ملی المپیک در حاشیه بازدیدی که از فدراسیون پزشکی ورزشی داشت، به ضرورت تهیه 20 هزار دوز واکسن برای ورزشکاران اشاره کرد و گفت: «مسأله اصلی سلامت قهرمانان است. الزاماً به ۲۰ هزار دوز واکسن نیاز داریم که ۱۰ هزار قهرمان ملی‌پوش را در سراسر کشور در سایه امنیت جسمانی و روانی قرار بدهیم. جلسه مشترکی با وزیر ورزش و معاون ایشان داشتیم. جمع‌بندی شد از طریق وزارت بهداشت تلاش کنیم قهرمانان ما در اولویت واکسینه شدن قرار بگیرند. یا اگر اجازه بدهند از کشورهای مورد تأیید واکسن بخریم.»

 

علی‌نژاد: IOC همکاری لازم را با کشورها دارد

تابع تصمیم وزارت بهداشت هستیم

صالحی امیری در حالی به جلسه با وزیر ورزش اشاره می‌کند که مهدی علی‌نژاد، معاون ورزش حرفه‌ای و قهرمانی وزارت ورزش از نامه‌نگاری وزیر ورزش با دکتر سعید نمکی، وزیر بهداشت خبر می‌دهد. علی‌نژاد که در نشست خبری چند روز قبل به مواجهه ورزش ایران با کرونا اشاره و تأکید کرد که ورزش ایران با وجود همه سختی‌ها، توانسته به خوبی این مسیر را طی کند، حالا خبر خوبی می‌دهد و معتقد است که تا اواخر فروردین ورزشکاران اعزامی به توکیو واکسینه می‌شوند. البته این مسأله به همین سادگی‌ها هم نیست و علی‌نژاد درباره جزئیاتش توضیح می‌دهد: «چند روز قبل دکتر سلطانی‌فر، نامه‌ای به وزیر بهداشت نوشتند و خواستند که ورزشکاران نیز در اولویت قرار گیرند. با توجه به اینکه واکسن به تازگی وارد شده؛ نامه‌نگاری وزیر ورزش نیز همین چند روز قبل صورت گرفته و حالا باید ببینیم چه پاسخی داده می‌شود.»

او به نامه‌نگاری که همزمان با کمیته بین‌المللی المپیک هم انجام شده؛ اشاره می‌کند و می‌گوید: «IOC گفته شرایطی را فراهم می‌کند تا ورزشکارانی که سهمیه گرفته‌اند و افرادی که در کاروان اعزامی کشورها هستند، اگر تا سه ماه مانده به المپیک در کشورهای‌شان واکسینه نشده باشند؛ بتوانند واکسن دریافت کنند. بنابراین اگر به هر دلیلی از طریق وزارت بهداشت این اتفاق نیفتد، می‌توانیم از طریق کمیته بین‌المللی المپیک شرایطی را فراهم کنیم که برای دو برابر ورزشکارانی که تا آخر فروردین ماه سهمیه گرفته‌اند، واکسن دریافت کنیم.»

علی‌نژاد در حالی از درخواست برای دو برابر تعداد سهمیه‌داران می‌گوید که بعد از فروردین هم فرصت هست و ممکن است بر تعداد افرادی که سهمیه می‌گیرند، اضافه شود. با این حساب از الان باید هم این موضوع در نظر گرفته شود، هم افرادی که به عنوان مربی و کادر سرپرستی کنار ورزشکاران هستند.

در مورد نوع واکسن هم معاون وزیر ورزش تأکید دارد واکسنی برای ورزشکاران تهیه می‌شود که مورد تأیید وزارت بهداشت است. او به این سؤال که اگر قرار باشد IOC واکسن در اختیار ایران قرار دهد، چه نوع واکسنی تهیه می‌شود، می‌گوید: «منتظر پاسخ وزارت بهداشت هستیم و شاید نیاز نباشد که از کمیته بین‌المللی المپیک واکسن تهیه کنیم اما اگر در نهایت تصمیم بر این باشد که از IOC درخواست کنیم؛ این هماهنگی بین کمیته بین‌المللی المپیک و ایران وجود دارد که واکسن مورد تأیید وزارت بهداشت در اختیار ما قرار گیرد. مطمئناً مرجع نهایی تصمیم‌گیر وزارت بهداشت است.»

با توجه به صحبت‌های مهدی علی‌نژاد و تأکیدی که صالحی امیری دارد؛ می‌توان از حالا این امیدواری را داشت که ورزشکاران المپیکی تا آخر فروردین ماه واکسینه می‌شوند اما تلاش‌هایی که صورت می‌گیرد، به المپیکی‌ها محدود نشده و در نامه وزارت ورزش به وزارت بهداشت هم عنوان ورزشکاران ملی ذکر شده تا در صورت امکان همه ورزشکارانی که در تیم‌های ملی حضور دارند و رقابت‌های برون مرزی را در پیش دارند، واکسینه شوند؛ البته اگر شرایط اجازه چنین کاری را بدهد.

نشریه رکورد پرتغال از 26میلیون یورو هزینه پورتو در تابستان 2020 خبر داد که بیش از یک‌ششم آن مربوط به ستاره ایرانی است. باشگاه پورتو برای 85 درصد انتقال طارمی از باشگاه ریوآوه، 725/ 4میلیون یورو هزینه کرده است. این بازیکن ایرانی که درخشان‌ترین روزهای خود را سپری می‌کند اثری فراوان در پورتو گذاشته و به مهره اصلی کونسیسائو بدل شده است. پورتو برای اوانیلسون بیش از همه خرج کرده و 797/ 8میلیون یورو هزینه کرده است. زایدو 4 میلیون یورو و تونی مارتینز 2/ 3 میلیون یورو برای پورتو خرج برداشته است.

 

حاشیه روز

احسان محمدی   

 

«چشم در برابر چشم به کوری جهان می‌انجامد.» اولین جمله‌ای که با دیدن این عکس از ذهنم گذشت همین بود. اینکه ماجرا دیگر فوتبال و لذت نیست، نفرت است و تحقیر. شاید ده سال است در این مورد می‌نویسم، هرجا و در هر برنامه رادیویی و تلویزیونی فرصت پیدا کردم گفتم و نوشتم که این دیوار دارد کج می‌رود اما حتی دوستان فوتبالی هم عنوان کردند که «ذات فوتبال همین چیزها است، سخت نگیر!» حالا کار به جایی رسیده که روی عکس دو چهره فقید این فوتبال رنگ می‌پاشند و انگار جای تعجب نیست چون کسی که باد بکارد غیر از توفان نباید انتظار درو کردن چیزی داشته باشد. فعلاً سیاست «موشک جواب موشک» دارد با قدرت به پیش می‌تازد. چند سال پیش در جدال هواداران پگاه گیلان و ملوان انزلی سردیس سیروس قایقران را از جا کندند، جمعی از هواداران تراکتور به مرحوم هادی نوروزی توهین کردند، در اصفهان هواداران سپاهان به ماشین‌های پلاک تهران که در اطراف ورزشگاه پارک شده بودند حمله کردند، شیشه‌های‌شان را شکستند، بعد از اینکه بلوار فردوس غرب به ناصر حجازی تغییر یافت و تابلویش عوض شد، کس یا کسانی رفتند و روی آن رنگ پاشیدند و ...

حافظه ما کوتاه‌مدت است و خیلی زود یادمان می‌رود، مثل همین چیزهایی که نوشتم. دو ماه دیگر هم یادمان می‌رود در یک کل‌کل کودکانه رنگ آبی پاشیده‌اند به در ساختمان باشگاه پرسپولیس و روی عکس مهرداد میناوند و علی انصاریان، که دومی حتی برای استقلال هم توپ زد. آبی‌های دو آتشه لابد می‌گویند این جواب همان کسی است که رفت یک ظرف غذا را به در باشگاه ما آویزان کرد و عکسش را منتشر کرد و متلک پراند که تیم ما غذا ندارد ...

همه چیز دارد به سخیف‌ترین شکل ممکن تنزل می‌کند در حالی ‌که هواداران دو تیم سرخابی مدام از فلسفه و مکتب باشگاه ادعا هوا می‌کنند، در عمل اما همین کودکی‌ها را می‌بینیم، آن هم از سوی دو تیم «دولتی» که پیشوند «فرهنگی» هم دارند. تصور کنید دو باشگاه خصوصی شوند، آن‌وقت هواداران دو طرف به خودشان حق می‌دهند به طرف هم نارنجک پرتاب کنند.

«اول اونا شروع کردن!» این یک توجیه همیشگی است که چیزی را حل نمی‌کند. الان چه کسی شروع کرد مهم نیست، هنرمند طرفی است که به این بازی‌های کودکانه خاتمه دهد چون نفرت جای لذت را گرفته است، امروز شاید به ریشه‌کن شدن قطعی کرونا ایمان داشته باشم اما به پایان یافتن این خشم و خشونت و نفرت نه! این جدالی است که برنده ندارد اما همه در آن می‌بازیم. طولی نمی‌کشد که شاهد اتفاقات تلخ‌تری باشیم. فاجعه از راه می‌رسد. خواهید دید.